20 Ocak 2010 Çarşamba

Sone-1

Artmasını isteriz en güzel varlıkların
Güzelliğin gül yüzü solmasın diye asla.
Bir güzel, yaşlanıp da göçünce bugün yarın
Anısı yaşar yine körpecik yavrusuyla:
Ama can yoldaşındır kendi parlak gözlerin.
Kendi ateşin besler ruhunun alevini:
Kıtlığa çevirirsin bolluğunu her yerin,
Kendi düşmanın gibi, ezersin can evini.
Şimdi sen yeryüzünün taptaze bir süsüsün,
Varlığın çiçek dolu bahardan müjde taşır,
Ama kendi koncanda ruhunla gömülüsün.
Pintiliğin arttıkça kendi sonun yaklaşır.
___Dünyaya acımazsan, oburlar gibi ancak
___Varlığın da mezar da güzelliği yutacak.

W.S

2 yorum:

  1. Ruhuyla savaşan biri olarak diyebilirim ki,beni okudum bazı yerlerinde..Tabi işime gelen yerlerde vurgu yapmadım diyemem..
    Sevgiler,
    Fatma

    YanıtlaSil
  2. aslında her insanın okuduğunda kendisine pay çıkarabileceği bir şiir diyebiliriz :)saygılar..

    YanıtlaSil

Bunlar da ilginizi çekebilir :

Related Posts with Thumbnails